Queretaro, 27 augustus 2023
Beste,
Monterrey is een miljoenenstad in het noorden van Mexico, waar Tesla de grootste fabriek van elektrische wagens bouwt. Maar er is geen water. De laatste jaren heeft het er uitzonderlijk weinig
geregend en er wordt nu aan spoedtempo gewerkt om een aquaduct klaar te hebben in september. Anders zitten miljoenen mensen -net als vorig jaar- zonder water. Het water aanvoeren uit een andere
deelstaat zal het probleem een zestal jaar uitstellen. En nadien?
Durango heeft prachtige blauwe hemels en mooie bergen, goed voor vele westerns die Hollywood daar komt filmen. Maar er is geen water. Duizenden magere koeien moeten vlug geslacht worden of
sterven van dorst. In heel het land rekenen we deze zomer af met hoge temperaturen en zo’n 25 percent minder regen dan verwacht. Het weinige water valt dan wel dikwijls met badkuipen tegelijk,
met plaatselijke overstromingen tot gevolg. Net zoals overal ter wereld hebben we heel wat klimaatellende. En kunnen we daar wat aan doen?
Individuele oplossingen zijn al lang niet meer genoeg. Collectieve problemen vragen gemeenschappelijke oplossingen. We moeten dringend leren samenwerken en samendenken. Grenzen sluiten en
muren bouwen zal de nood niet oplossen. Kunnen we niet beter bruggen maken? En dat verschrikkelijke gevoel van “wat kan ik daar nu aan doen” (onmacht) word ook best bestreden met werkelijke
ervaringen van “wij kunnen het”. Samen zijn we sterker, laten we maar zeggen. Samen winnen we, en we hebben daar voorbeelden van.
We breken al vele jaren een lans voor samenwerking als pilaar voor opvoeding en onderwijs. Samenwerkingsspelen voor vrede en mensenrechten om op een actieve wijze problemen op te lossen en
win-ervaringen te verwerven. Samenwerking als dagelijkse gewoonte in de klas. Samenwerking als dé methodiek voor gelijk welk onderwijsniveau.
We mogen dat meer en meer aanbrengen in cursussen over heel het land. Een paar dagen terug werkte ik met 350 leerkrachten (voor peuters en kleuters) in Ixtapan de la Sal, deelstaat Mexico, en
deze week hadden we een startdag hier in Queretaro met alle studenten van de Universiteit van de broeders Maristen, zo’n 350 in de voormiddag en zo’n 220 in de namiddag. Massieve
samenwerkingsspelen als ijsbrekers en kennismaking, om “als in familie” het academisch jaar te beginnen. Half juli had ik ook een conferentie en grote werkwinkels, met een honderdtal
studenten en docenten van de kleine Universidad de las Culturas, in La Piedad, deelstaat Michoacan, om ook daar samenwerking te oefenen.
Deze zomer kon ik meewerken met het voltallig personeel van verschillende scholen. In Monterrey, een paar maand terug, werd het een tweedaagse cursus voor zo’n 80 leerkrachten van
basisschool Nezaldi (privaat) en vorige week nog een gelijkaardige groep in basisschool Docet (privaat). Eind juli werden het twee dagen cursus voor 80 leerkrachten van twee parochiescholen
(basisonderwijs) in Guadalajara. Naast de cursus geven we steeds een massa steunmateriaal, met meer dan tweeduizend samenwerkingsspelen en een reeks handboekjes met suggesties voor
de werking in kleuterklas, eerste graden lager onderwijs, hogere graden lager onderwijs, eerst graden middelbaar onderwijs (alles samen is dat hier basisonderwijs).
In Mexicali, woestijnstad met temperaturen tot 50 graden in de zomer, drie uur vliegen vanaf Mexico Stad, werken we al vele jaren samen met jongeren die drie weken zomercursus geven aan
vele honderden kinderen in marginale wijken. Deze keer bracht ik drie dagen vorming voor een 70-tal jongeren en enkele Catalaanse vrijwilligers, en een van onze vrijwilligers (Noel) ging
naar Tijuana om daar drie dagen samenwerkingsspelen aan te leren voor tientallen jongeren. De paters Escolapios begeleiden dit prachtige werk ook in Ensenada, en naast de grote zomercursussen
organiseren ze ‘huiswerkschooltjes’ het hele jaar door en steungroepen voor vrouwen. Ik werk vrij regelmatig in de drie steden en we ontvangen ook seminaristen, vrijwilligsters en jonge
leiding (“ooms” of “tantes”) in onze internaatcursussen.
Begin juli werkte ik ook drie dagen met doven en hun leerkrachten uit heel het land in Mexico Stad. Drie jaar geleden werd die opleiding afgezegd wegens de pandemie en twee jaar terug
hielden we sessies per Zoom, met tolken en alles. Deze keer kon ik eindelijk aan de lijve ondervinden hoe we leren samenwerken zonder geluid. Eigenaardig om steeds twee tolken bij je
te hebben om alles heen en weer te vertalen. En het gaat werkelijk om vertaling. Voor doven is Spaans een tweede taal, en lezen en schrijven gaat heel moeilijk. Vele jongeren beginnen
met gebarentaal op latere leeftijd, omdat ze dikwijls thuis geïsoleerd leefden, zonder school natuurlijk, en pas jaren later krijgen ze wat meer ervaring met schriftelijke communicatie.
In onze samenleving kent bijna niemand gebarentaal en doven leven en wonen werkelijk in een andere wereld.
Begin augustus hielden we onze internaatcursus dichtbij Queretaro. Maria en ik krijgen hulp van een hele ploeg, vooral Antonio en Noël, voor de logistiek, en voor de werkwinkelbegeleiding:
Jorge (samenwerkingsdansen), Kitzia (muzikale spelen), Juan Carlos (muziek en samenwerking), Dayana (kritisch denken en creativiteit) terwijl ikzelf instond voor “Geweldloze Conflictoplossing”.
Drie volledige dagen voor de meerderheid (55 deelnemers), met een extra dag ervoor (goed voor 35 personen). Eric en Sarah vlogen drie uur (vanuit Mexicali), Leticia en Laura een korte vlucht
van één uur (vanuit Monterrey), Alejandrina vanuit San Cristobal de las Casas (tegen Guatemala). Vele mensen zaten acht tot tien uur in de bus (vanuit Puerto Vallarta, Tehuacan,
Lázaro Cárdenas…) of reden drie tot vijf uur met de wagen om er te komen. Een dozijn verschillende deelstaten, bijna allemaal leerkrachten, docenten en vormingswerkers. De grote
meerderheid betaalt de onkosten uit eigen zak.
Deze keer telden al de verschillende werkwinkels mee voor wie zich interesseert in het Diploma ‘PAXIA. Voorkomen van Geweld’ dat we uitbouwden dankzij Puerta Abierta, onze partners in Queretaro.
Mensen die stilaan de 10 verschillende modulen volgen tijdens onze internaatcursussen krijgen gratis een diploma (soort certificaat) vanwege de Universiteit Anahuac. Een groepje van vijf
“Stalen Vrouwen” werkt voor een groot staalbedrijf in de havenstad Lázaro Cárdenas (aan de Stille Oceaan), vormingswerk in marginale wijken met vrouwen. Julia kwam voor de eerste keer over in
juli 2021 en heeft sindsdien geen enkele internaatcursus gemist en bracht stilaan meer medewerksters mee. In onze internaatcursussen in februari, maart en augustus waren er telkens vier
aanwezig en ze reserveerden ook al plaats in de herfstcursus. Zij zullen bij de eerste gediplomeerden zijn, begin volgend jaar.
De leerplannen voor de ‘Nieuwe Mexicaanse School’ van de huidige regering werkt ook uitdrukkelijk voor het bouwen van gemeenschap en samenwerking in de klas. Morgen begint hier het
nieuwe schooljaar en miljoenen nieuwe handboeken zijn gratis verspreid in alle zones van het land… met keiharde kritiek omdat ze zogezegd “communistisch” zijn. Leren kritisch denken en echt
in groep werken is “een gevaar voor onze kinderen”. Een daadwerkelijke verandering om individualistisch onderwijs te doorbreken zal nog hard werken worden, ook hier in Mexico.
Dankzij jullie steun (meer dan ooit nodig) kunnen we daar een heel klein steentje voor bijdragen, waarvoor hartelijk dank. Met warme groeten vanuit Mexico,
Frans Limpens |
Thuisadres: Plaza de San Zeferino 234 Col Plazas del Sol Segunda Section 76099 QRO Queretaro MEXICO Tel / Fax : 00 52 442 / 22 33 514 franslimpens@yahoo.com.au http://edhucamexico.blogspot.com Steun aan het project zonder fiscaal attest op rekeningnummer: BE03 0010 7721 2884 op naam van Frans Limpens p.a. Goudbloemstraat 53,9300 Aalst Steun met fiscaal attest vanaf 40 € op jaarbasis op rekeningnummer: BE84 4358 0341 0159 van VIA DON BOSCO André Rappegaarde 8, 1200 St-Lambrechts-Woluwe met vermelding: B 459 Edhuca Mexico; Attest |